اشعار (پیامک، دیوارنوشته)

  • تاریخ ایجاد: جمعه, 17 ارديبهشت 1395
  • تعداد بازدید: 10641
اشعار (پیامک، دیوارنوشته)


بهار و سال نو:
سحر دميد، بهار باز آمد.
درون سينه، دلِ من به شور و شوق تپيد.
در پناه تو، آواز رازها جاريست و در کنار تو بوي بهار مي­آيد،
چه خوش دمي­است زماني که يار باز آيد.
 
 
تو بهاري! نه!
بهاران از توست
از تو مي­گيرد وام، هر بهار اين همه زيبايي را!
هوس باغ و بهارانم نيست، اي بهين باغ و بهارانم تو!
تو تماشا کن که بهاري ديگر، آرام آرام از دل تاريکي مي­گذرد
در دلم آرزوي آمدنت مي­شکفد!
تو به هنگام شکوفايي گل­ها در دشت، باز بر مي­گردي
و صدا مي­زني آي: نوبهاران دل­انگيز آمد
و شکوفايي ايام طرب­خيز آمد
غم فرو بگذاريد
مهدي آن شادي دل­هاي غم­انگيز آمد!
 
 
خانه روفتيم، سفره آراستيم
خدا کند که بيايي
کاش اين روزها از پي هم تند و تيز بروند و تنهايم بگذارند
ماندن در اين روزها بي تو هيچم نمي­افزايد!
 سخت دلتنگم
و دلم را تاب نيست
اي بهار سرسبز روزگار برگرد!
اي قرار بخش دل بيقرار برگرد!
اي غزل تر از غزل انتظار برگرد!
دمي به خلوت خاص خلوص راهم ده
 
به خود پناهم ده
که در پناه تو آواز رازها جاريست
و در کنار تو بوي بهار مي­آيد
سحر دميد
بهار باز آمد
درون سينه­ دل من به شور و شوق تپيد
چه خوش دمي است زماني که يار باز آيد!
 
اگر تو باز نگردي ...
بهار رفته به اين شهر برنمي­گردد
             به روي شاخه­ي گل غنچه­اي نمي­خندد
                          و آن درخت خزان­ديده تور سبزش را، به سر نمي­بندد
اگر تو باز نگردي ...
نهال­هاي جوان اسير گلدان را 
کدام دست نوازشگر آب خواهد داد؟!
 
 
اي مهربان­تر از من با من
در اين بهار روزگار
 تنها تويي اميد شکوفه­هاي سپيد سيب
             اميد پرنده­هاي بهاري در آفتاب
افسوس اما در اين بهار آيا چه کس مرا
از مهربان شدن با تو مايوس مي­کند!
 
 
بهار حقيقي تويي، اي سبزترين!
اگر تو نباشي، زمين روي باران نمي­بيند؛
باران نمي­بارد بدون تو، اي بهاران!
اي خلاصه­ي خوبي­ها! بيا تا زمين مرده پيش پايت به پا خيزد.
 
 
بيا که بي گل رويت بهار پاييز است                بيا که بي تو به بستان و باغ آذين نيست
 
چهره­ي گل باغ و صحرا را گلستان مي­كند             ديدن مهدي هزاران درد درمان مي­كند
مدعي گويد كه با يك گل نمي­آيد بهار           من گلي دارم كه عالم را گلستان مي­كند
 
فراش خزان ورق بيفشاند                       نقاش صبا چمن بياراست
ما را سر باغ و بوستان نيست                  هرجا كه تويي تفرّج آن­جاست
 
اي سايه­ي لطف و رحمت حق!                سلطان زمين و آسمان­ها
بازآ كه دوباره فصل گل شد                    اي زيورِ حسن بوستان­ها
آن­قدر نيامدي تو مهدي                   تا پير شدند باغبان­ها
 
سرخوش آن عيدي که آن بانّيِ نور                از کنار کعبه بنمايد ظهور
 
با آمدنت قرار مي­آيد باز                     سرسبزي اين ديار مي آيد باز
مي­آيي و با طنين سبز قدمت               گل­پوش­ترين بهار مي­آيد باز
 
حريم دامن نرجس شد از تو رشك بهار            گل يگانه­ي گلزار روزگار بيا
زلال چشمه تويي، روح سبزه، رمز بهار          بيا كه با تو شود فصل­ها بهار، بيا!
 
اي آفتاب صبح تماشايي بهار              تا چند بي تو در دل مرداب زيستن؟
 
انديشه از سرما نكن، سر مي­شود دوران دي           شب را سحر باشد ز پي، آخر بهاري مي­رسد
 
اي کاش در امر فرج تعجيل گردد                سال فرج در لحظه­اي تبديل گردد
مولاي عالم، مهدي زهرا بيايد                تا در کنارش سال ما تحويل گردد
 
يارب چه شود عقده­ي دل وا گردد                از کار دل خسته گره وا گردد
لطفي بنما که از عنايت، امسال                سال فرج مهدي زهرا گردد
 
آن که مي­گفت ز يک گل نشود فصل بهار           چه خبر داشت که همچون تو گلي مي­رويد؟!
 
چهره­ي گل باغ و صحرا را گلستان مي­کند             ديدن مهدي هزاران درد درمان مي­کند
 
دلم گرفت و هوای سفر به سر دارد              از این بهار بدون تو خونِ­جگر دارد
بهار من که تویی آن بهار آدمیان              بیا که فصل بهار هم از تو بَر دارد
 
بازآی دلبرا که دلم بی­قرار توست              وین جانِ بر لب آمده در انتظار توست
هرگز ز دل امید گل آوردنم نرفت               این شاخ خشک زنده به بوی بهار توست
 
دلِ چو غنچه­ی من نشکفد به بوی بهار            بهار من بوَد آن­گه که یار می­آید
 
ای خوش آن روزی که آن خورشید نور             از کنار کعبه فرماید ظهور
قلب­ها را مُهر هم­عهدی زند                     در حرم بانگ «انا المهدی» زند
 
دل آشفته ما بيقرار است                      حيات تازه جانها بهار است
بيا اي بازتاب بوي گلها                      زمين و آسمان آيينه دار است
 
هزار غم تو دارم به دل بيا اي گل                 که گل شکفته و بانگ هزار ميايد
دل چو غنچه من نشکفد به بوي بهار                 بهار من بود آن گه که يار ميايد
 
بغض بهار را مقدم بارانيت شفاست              اي گل ظهور کن تو نباشي بهار نيست
 روزها بگذشت و تقويم زمان تکميل شد          سالمان با صوت حول حالنا تحويل شد
بازهم بر ما به خاک افتادگان درگهت               صبح غمگين بدون حضرتت تحميل شد
 
مهدي جان!
بي تو اين­جا همه در حبس ابد تعبيدند              سال­ها هجري و شمسي همه بي‌خورشيدند
سير تقويم جلالي به جمال تو خوش است           فصل­ها را همه با فاصله‌ات سنجيدند
تو بيايي همه­ی ثانيه‌ها، ساعت‌ها               از همين روز، همين لحظه، همين دم عيدند
 
زيباترين بهارم پايان انتظار است                 هرگه رسد نگارم بهار در بهار است
 
زلال چشمه تويي، روح سبزه ، رمز بهار          بيا که با تو شود فصلها بهار ، بيا!
 
هر عيد تو را غرق صفا مي‌خواهم                هر روز تو را کام­روا مي‌خواهم
از بهر تو و هر که تو را دارد دوست               آرامش خاطر از خدا مي‌خواهم
 
زشت و زيبا خوب و بد يکسال ديگر هم گذشت          بوي عطر ياس و نرگس  مي‌رسد از کوه و دشت
اللهم عجل لولیک الفرج....
 
روزها نو نشده كهنه تر از ديروز است              گر كند يوسف زهرا نظري نوروز است
روزها در تپش تاب و تب آمدنش                 آسمان چشم به راه قدمش هر روز است
اي خدا كاش شود عيد نو ام عيد فرج                كه نگاهم نگران، منتظر آنروز است
 
خداوندا اگر داري بناي دادن عيدي                 منور كن جهاني را به نور حضرت مهدي
 
يا مقلب! قلب ما را بيت آل الله كن              يا مبصر! چشم ما را به ظهور حجتت بیدار كن
يا مدبر! گردش ايام بر ما عاري از فقر و بلا            يا محول! حال ما با لطف و احسانت حسن بنما
 
يا صاحب الزمان!
سالي كه بي ظهور تو تحويل مي­شود              خود جشن ماتمي است كه تجليل مي­شود
امسال هم به سفره خود كم گذاشتيم                 سيني كه با سلام تو تكميل مي­ود
 
نرم نرمك مي­رسد اينك بهار                    كاش مي آمد به پايان انتظار
كاش توام بود نوروز و ظهور                   كاشكي مي­آمد آن يكتا سوار
 
سالي دگر گذشت تو آقا نيامدي                 خورشيد خانواده­ی زهرا نيامدي
از جاده هميشه چشم انتظارها                  اي آخرين مسافر دنيا نيامدي
 
شوق تو به باغ لاله جان خواهد داد                 عطر تو به گل­ها هیجان خواهد داد
فردا که در آفاق بپیچد نورت                  تکبیر تو کعبه را تکان خواهد داد
 
دل بی تو درون سینه­ام می­گندد                 غم از همه سو راه مرا می­بندد
امسال بهار بی تو یعنی پاییز                     تقویم به گور پدرش می­خندد
 
پرنده، درخت، رود. بي تو اما، چه سود؟
 
تا چشم به هم زدیم، بهار هم گذشت!
زمستانِ لحظه­های بی تو بودن را تابستان هم گرم نمی­کند!
 
کاش مبدأ تاريخ زندگيمان روز ظهور تو باشد، مهدي جان!
 
مولاي من، به ديدار اقوام مي­روم و اجرش را به تو هديه مي­کنم، به پاس تمام هدايايي که به من دادي.
 
به اميد اين­که اين عيد اولين عيد حضورت باشد مهدي جان!
 
پيوند روز آغازين بهار طبيعت با روز ظهور تو زيباست، اگر خدا بخواهد.
 
وقتي بيايي روزهايمان همه بهاري­ست مهدي جان!
 
دعا کنيم اين بهار گل خوشبوي نرگس بشکفد.
 
اين بهار را آن­قدر  براي آمدنت دعا مي­کنم که ديگر زمستان روي آمدن نداشته باشد.
 
بيا و زمستان سرد انتظار را با وجودت بهاري کن.
 
اين بهارها صفا ندارد بي­حضور سبزت مهدي جان!
 
دوست عزیز ؛
چنانچه از بسته ی تبلیغی پیش رو رضایت داشته اید ، خوشحال می شویم که ایده های خود را در این زمینه با ما به اشتراک بگذارید.
ایده های خود را می توانید از طریق این لینکبرای ما ارسال نمایید .

نظر دهید

شما به عنوان مهمان نظر ارسال میکنید.