امروز : شنبه، 15 ارديبهشت 1403
شب قدر
﴿ تَنَزَّلُ الْمَلَائِکةُ وَ الرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن کلِّ أَمْرٍ ﴾
شب قدر
افسوس که عمری پی اغیار دویدیم از دوست بماندیم و به منزل نرسیدیم
سرمایه زکف رفت و تجارت ننمودیم جز حسرت و اندوه متاعی نخریدیم
مرا چه به تجارت؟! مرا چه به دوست؟! من کجا و بریدن از اغیار و به دنبال تو دویدن؟!
من کجا و تو؟! من همانام که دینم با ماه رمضان شروع میشود و با عید فطر تمام!
و فقط همان چند روز است که معنای غربت را میفهمم و بس.
من کجا و تو؟!
من همانام که افسوسِ همه چیز را میخورم؛ جز افسوس عمری که دور از تو گذراندهام.
من همانام که در اوجِ پافشاری به درگاه خداوند، بالاترین خواستههایم، تنها و تنها حولِ وجودِ خودم می گردد. سلامتیام! داراییام! مدرک ام! خودم! خودم! و خودم!
اصلاً نیندیشیدهام که نگاه تو چهقدر برتر از همهی داراییهای دنیاست!
شادمانی تو کجا و شعفِ مال اندوزی؟!
من چه میدانم لبخند رضایت تو چیست؟!
من چه میفهمم شادی مادرِ تو چهقدر قیمتی است؟!
من کجا تو را شناختهام و کجا دانستهام تو در نزد خدای متعال چه منزلتی داری که خلایق به وجود تو روزی میخورند و آسمان به برکت تو فرو نمیریزد.[1]
من کجا و تو؟!
گفتند: شب قدر، شب نزول قرآن است. گفتند: ﴿ اِنّا اَنْزَلْناهُ فی لَیلَةِ الْقَدْرِ ﴾
میگویم: قرآنِ ناطق تویی؛[2]
ترجمانِ قرآن تویی؛[3]
آیات بینات قرآن در سینهی توست؛[4]
تفسیر قرآن به لسانِ توست.[5]
گفتند: شب قدر را هرکسی نمیداند چه شبی است؟
میگویم: مگر قدر تو را هرکسی میفهمد؟!
مگر کسی به شناخت تو نائل شدهاست؟!
مگر ادراک من، درک تو نموده است؟!
گفتند: شب قدر از هزار ماه بهتر است؟ ﴿ لَیلَةُ الْقَدْرِ خَیرٌ مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ.﴾
میگویم: مگر ماهی بهتر از روی ماه تو می شود؟! تو که از هزار هزار ماه، برتری!
گفتند: در شب قدر، ملائکه و روح نازل می شوند، به امر پروردگارشان. ﴿ تَنَزَّلُ الْمَلائِکةُ وَ الرُّوحُ فیها بِإذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کلِّ اَمْر.﴾
میگویم: ملائکه خادمان درگاه تواند![6]
اینان که حلقهی بندگی تو زینت گوشهایشان است؛
اینان که در شبِ قدر صعود و نزولشان به نزد توست؛[7]
اینان نامهی تقدیر خلایق را امشب به نزد تو میآورند تا تو سرنوشت همگان را امضا کنی.
اینها را گفتم تا بگویم: هر چه کردهام و هر چه هستم - که خودم میدانم پستِ پستام - امشب گدای تو ام و جز تو را گدایی نمیکنم.
میخواهم بگویم: امشب، شب بروزِ قدر و منزلت توست.
میخواهم بگویم: خاک دو عالم بر سر من، اگر حاجتِ مادر تو امشب صدر حاجاتم نباشد!
می خواهم بگویم: اف بر روی سیاهم، اگر رهایی شما از زندان غیبت به اندازهی گرفتاریها و مشکلات خودم برایم مهم نباشد.
میخواهم بگویم: عطشناک، دعایت می کنم! دیوانهوار ضجّهات میزنم!
و از خدای حسین علیهالسلام، به حق حسین علیهالسلام، شفای سینهی سوختهی حسین علیهالسلام را به ظهور تو می طلبم.[8]
این کمترین کاری است که غلامِ نان و نمک خوردهی تو میتواند بکند.
این پیشِ پا افتادهترین کاری است که بندهی آبرو از تو یافته، می تواند بکند.
این در مقابل سایهی پدری تو هیچ است!
بمیرم برای چشمان اشک بارت! بسوزم برای دل سوختهات!
[1]. امام ابوالحسنالرضا عليهالسلام فرمودند:« بِنا يُمْسِكُ السَّماواتِ وَ الاَرْضَ اَنْ تَزُولا »؛ تفسير كنزالدقائق، ذيل آيهي 41 سورهي مباركهي فاطر.
[2]. اميرمؤمنان عليهالسلام فرمودند:« هذا كِتابُ اللهِ الصّامِت وَ اَنَا كِتابُ اللهِ النّاطِق »:« اين كتابِ خاموشِ خداست و من كتاب ناطقِ خدا هستم »؛ وسائلالشيعه 18: 20، رقم 12.
[3].« سلام بر تو اي تلاوت كنندهي كتاب خدا و ترجمانِ آن! »؛ زيارت آل ياسين.
[4]. عنكبوت(29): 50: ﴿ بَلْ هُوَ آياتٌ بَيِّناتٌ في صُدُورِ الَّذينَ اُوتُوا العِلْمَ ﴾؛ روايات فراواني ذكر شده كه اين آيه را به ائمه عليهمالسلام اختصاص داده است؛ ر.ك. تفسير كنزالدقائق 7: 541.
[5]. وسائلالشيعه 18: 145، ح50.
[6].« اِنَّ المَلائِكَةَ لَخُدّامُنا وَ خُدّامُ مُحِبّينا »؛ علل الشّرايع 1: 5، باب هفتم، ح1.
[7]. پيوند معنوي با ساحت قدس مهدوي: 164 (ذيل تكليف29).
[8].« يا رَبَّ الحُسَينِ، بِحَقِّ الحُسَينِ، اِشْفِ صَدْرَ الحُسَينِ بِظُهُورِالحُجَّة»؛ در كامل الزيارات، ص 414 اين دعا اينگونه آمده است: «اَللَّهُمَّ رَبَّ الحُسَينِ، اِشْفِ صَدْرَ الحُسَينِ؛ اَللَّهُمَّ رَبَّ الحُسَينِ، اُطْلُبْ بِدَمِ الحُسَين.»
دوست عزیز ؛
چنانچه از بسته ی تبلیغی پیش رو رضایت داشته اید ، خوشحال می شویم که ایده های خود را در این زمینه با ما به اشتراک بگذارید.
ایده های خود را می توانید از طریق این لینک برای ما ارسال نمایید .